Paano kung sa tuwing itinatago mo ang isang bahagi ng sarili mo, may isang bituin na nawawala sa langit, gaano pa kaya kaliwanag ang langit ngayong gabi?

Naisip mo na ba kung paano titingnan ang langit kung bawat tinatagong bahagi ng sarili mo ay nagiging isang bituin na nawawala? Minsan, naiimagine ko na kung titingala tayo ngayong gabi, parang medyo madilim ang kalangitan, hindi dahil kulang ka sa liwanag, kundi dahil ilang taon mo nang pinrotektahan ang mga delikadong bahagi ng sarili mo sa mundong minsan ay hindi nakakaintindi.

Bawat katotohanang pinili mong itahimik, bawat damdaming nilibing, bawat pangarap na natakot kang aminin… lahat iyon ay nag-alis ng maliit na bituin. At okay lang ‘yan. May dahilan kung bakit mo sila itinatago. Nakaligtas ka.

Pero heto ang magandang bahagi:
Sa bawat pagkakataong pinipili mong maging tapat, isang bagong bituin ang nabubuo.
Sa bawat pagkakataong ipinapakita mo ang totoong sarili mo, isang spark ang bumabalik sa langit.
Sa bawat pagkakataong magmahal ka nang walang takot, mas lumiwanag ang universe.

Hindi pa tapos ang langit mo.
Hindi pa tapos ang kwento mo.
Marami pang bituin ang naghihintay na ipanganak sa sandaling itigil mo ang pagpapadilim sa sarili mo para sa iba.

Kaya ngayong gabi, kung medyo madilim ang langit, huwag malungkot.
Ibig sabihin lang, may mas maraming espasyo para lumiwanag ka bukas.

Sa dilim at liwanag kasama mo,
FTS Lobo